İkinci Gün : Almanca Katliamı

İlk sabah başlamıştı nihayet. Sabahın erken saatlerinde Köln’de hava –mucizevi bir şekilde- güneşliydi. Gram bulut yok ve hava 25 derecenin üstünde bir hava. Fakat 20-30 dakika sonra yeniden pencereden baktığımda simsiyah bulutlar gökyüzünde dans ediyordu. Dengem şaştı :/

Kahvaltımı yapıp Staj yapacağım avukatın adresini aramaya koyuldum. 5 dakikalık mesafe dediler, biz seni götürelim dediler evdekiler ancak dinlemedim manyak gibi. Çıktım ve tarifleri doğrultusunda aradım. 15 dakika geçti ve 2. kez aynı kilisenin önünden geçerken anladım bir terslik olduğunu. Yolda 3-4 kişiye “Du yu spiik ingliş” veya “ekskuyz mi, hav ken ay go tu keupsıtrase” diye sormama rağmen hiçbiri malesef ingilizce bilmiyordu. Türkçe bilen daha fazla hatta. Ancak kendim buldum bir şekilde. Ve avukatın ofisinin kapısının önünde durdum, eski bir bina. Ki zaten kölndeki tüm yapılar bayağı eski ve çoğu 2.dünya savaşından sonra yapılmış ve Türkiye’deki binalarla kıyaslayıp gıpta ettim ki, hepsi sapasağlam.

Avukatın bürosuna girdim ve 3 kız, hepsi asistanıymış. Kendimi tanıttım Türkçe ve anlamadılar. Acceptance belgesini gösterip avukat beye vermesini istedim Çatıkkaşlı kızdan. Götürdü ve birkaç saniye sonra avukat bey yanıma gelip beni odasına davet etti, iki çay söyle kızım dedi. O an kızın yüzündeki hayret miktarı, Uçan Adam Sabri’yi görenlerden daha fazlaydı. Tabi bu arada “çay almiyim, kahve olursa daha iyi olur” deyip düzeltmedim değil (:

Avukatla 20 dakikalık bir görüşme oldu. Oda, Türk avukatların odalarından gayet farklı. Çok düzenli ve müthiş bir dosya yerleştirme sistemleri var. avukatla şartları görüşüp, kahvemi içip ayın 21’inde sabahleyin birlikte Alman mahkemesinde görülecek bir davayı izlemek için sözleştik. Nasıl olacağını şimdiden merak ediyorum. Not : Alman avukatların kanunen cübbe giyme zorunlulukları yokmuş, ancak giyme teamul açısından gerekliymiş. Ayrıca saçı belinde avukatlar dahi varmış. Alman hastaneleri de gayet kötüymüş. Almanyada yanlış tedavi yüzünden milyonlarca dava varmış. Oturdum şükrettim.

Daha sonra farklı bir rota’yla evime döndüm. Ancak bu kez daha kısa sürdü. Çevreyi de iyice öğrendim zaten. Şimdi asıl mesele, cuma namazı için bir cami bulmaktaydı. 10 dakikalık mesafede bir cami varmış. Yani 40 dakika önce çıksam bulurum sanırım. Sonra markete girip bir fiyatlara bakayım dedim. Bakmaz olaydım. Küçük su 1.3, 1kilo elma 2, bir kilo muz 1euro. Anlaşılan o ki, bu yaz muzla doyacağım.

Ve şaşırdığım birşey var ki, arabalar ben kaldırımdayken duruyor be. Gerçekten alışamadım. Hani sanıyorum vızır vızır geçecek. Yooook. Duruyor bekliyor. Bana geç diyor. Ben karşı kaldırıma geçene kadar kımıldamıyor bile. Harikaötesi. Markette kasiyere ingilzce birşey sordum, anlamadı. Bir türk yardımıyla iletişim kurdum. Almanca kursuna gitmek şart.

Günler uzun. Saat 22 gibi güneş batıyor. Eve gelip biraz yazı okuduktan sonra yarınki büyük gezi için biraz bilgi topladım. Yarın gün uzun, istikamet Dom. Yani nam-ı diğer Köln Katedrali

asistan'ın tepkisi, temsili resim